BLWith new text and full apparatus criticusThe Eudemian Ethics was one of two ethical treatises which Aristotle wrote on the subject of ethica or `matters to do with character'. Although the two works cover much the same ground, the Nicomachean Ethics is better known; the poor manuscript tradition of the Eudemian Ethics has made correct translation and interpretation of the text extremely difficult. The subject of the work is the choice of a certain means of conduct, made by a `man (...) of practical wisdom', between two extremes of behaviour: asceticism and yielding to uncontrolled impulses. Aristotle also stresses the notion of moral intention and the importance of virtue of character. This new Oxford Classical Text of the Eudemian Ethics is the result of many years of work. After Sir David Ross's death, his original text was substantially reworked and revised by his friend and colleague R. R. Walzer, who was aided in the revision by his former pupil Mrs Jean Mingay, who continued his work after his death in 1974. Mrs Mingay was fortunate in being able to make use of previously unpublished contributions from D. J. Allan after his death in the late seventies, and more recently has been helped in her work by the suggestions of Professor D. A. Russell, David Robinson, and Christopher Rowe. (shrink)

In list-method directed forgetting, reexposure to forgotten List 1 items has been shown to reduce directed forgetting. proposed that reexposure to a few List 1 items only during a direct test of memory reinstates the entire List 1 episode. In the present experiments, part-list reexposure in the context of indirect as well as direct memory tests reduced directed forgetting. Directed forgetting was reduced when 50% or more of the items were reexposed, and was intact when only 25% were reexposed. Furthermore, (...) part-list reexposure appeared to reinstate only reexposed items-not the entire List 1 episode. (shrink)

The coronavirus disease possesses an important threat to people's health and well-being. The purpose of the present study is to longitudinally examine whether meaning in life before the pandemic increases resilience and mental well-being during the coronavirus pandemic. The sample of the study comprised 172 young adults in a public university in an urban city of Turkey. Participants ranged in age between 18 and 40 years. Mediation analyses were performed to examine the impacts of meaning in life on the outcomes (...) across the two waves of data. Findings from these analyses revealed that meaning in life before the pandemic had a significant predictive effect on resilience and mental well-being of young adults during the coronavirus disease. Resilience also mediated the impacts of meaning in life on mental well-being indicators at the second time. These results suggest the importance of meaning-based preventions and interventions designed to build up resilience experiences for improving psychological health and well-being during a public health crisis. (shrink)

R M Hare; Value Education in a Pluralist Society, Journal of Philosophy of Education, Volume 10, Issue 1, 30 May 2006, Pages 7–23, https://doi.org/10.1111/j.146.

Ülkemizde 6 Şubat 2023 tarihinde 11 il ve ilçelerini kapsayan büyük bir deprem yaşanmıştır. Bu depremde bütün kamu kurumları ve Sivil Toplum Kuruluşları (STK) bölgeye destek olmak için seferber olmuştur. Bazı kamu kurum ve kuruluşları enkaz kaldırma, yaralılara tıbbi müdahale, çadır temini, kurulması, iaşe ve ibate vb. ihtiyaçların karşılanması için görev yaparken, bazıları da yaşanan depremin travmatik etkilerini azaltmaya yönelik manevi destek hizmetleri yürütmüşlerdir. Bir kamu kurumu olan Diyanet İşleri Başkanlığı’na (DİB) bağlı İl ve İlçe Müftülükleri personeli, merkez teşkilatı ve (...) Diyanet Vakfı çalışanları da sahada görev yapmıştır. DİB personelinin deprem bölgesinde manevi danışman olarak hizmet vermesi, o tarihlerde, bazı kesimler tarafından eleştirilmiştir. DİB personelinin alanda yaptıklarının incelenmesi bu çalışmanın konusunudur. Çalışmanın amacı manevi danışman olarak hizmet veren DİB personelinin alanda neler yaptıklarını detaylarıyla belirlemek ve yapılanların manevi danışmanlık mesleğinin ilkelerine uygunluğunu literatür esas alınarak değerlendirmektir. Araştırma nitel araştırma desenlerinden, durum çalışmasıyla (Case Study) yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Kırşehir il ve ilçe müftülüklerinde çalışan din görevlileri oluşturmaktadır. Bu çalışma grubunun seçiminde amaçlı örneklem yöntemi kullanılarak ölçüt örneklem tekniği ile veri toplanmıştır. Burada tercih edilen ölçüt, Kırşehir İl ve İlçe Müftülüklerinde görev yapmak ve depremde manevi danışman olarak, alanda çalışmış olmak şeklinde belirlenmiştir. Katılımcılarla yarı yapılandırılmış görüşmeler yoluyla sorulan sorulardan elde edilen verilere, betimsel analiz uygulanmıştır. Mülakat soruları araştırma amacına uygun olarak ve literatür taraması esas alınarak araştırmacı tarafından oluşturulmuştur. Bu araştırma sonucunda elde edilen bulgular, DİB tarafından manevi danışmanlara düzenlenecek eğitim programlarının düzenlenmesinde veri oluşturması yönüyle önemlidir. Araştırma sonunda bulgular şöyle sınıflandırılmıştır: Psikolojik/manevi danışmanlık: Ziyaretlerde depremzedelerin ellerinin tutulması, kucaklama, duygusal refakat, çocukların başlarının okşanması vs. yakınlık hissi verilerek depremzedelerin rahatça konuşmalarına imkân oluşturmuşlardır. Bölgenin yapısından dolayı mezhepsel ayırım yapmadan bütün köylere gidip “Siz bizim kardeşimizsiniz, sizin için geldik, yalnız değilsiniz, acınızı paylaşıyoruz, geçmiş olsun” ifadeleri ile duygudaşlık hissi verilmiş ve yardım götürülmüştür. Dinî/manevi danışmanlık: Cenaze yıkamak, kefenlemek, cenaze namazı kıldırmak, çadır mescidinde vakit ve Cuma namazı kıldırmak, Kur’an okumak, dua ve sohbet etmek gibi faaliyetler yapılmıştır. Depremzedelerin yaşadıkları evler, çadır kentler, konteynerler ve köyler düzenli ziyaret edilerek hal ve hatırlarının sorulup, vatandaşın isteği üzerine dini törenler yapılmıştır. Destek hizmeti: Özellikle ilk giden görevliler yemek/su dağıtma, çadır kurma ve AFAD çalışmalarında kurtarma işlemine katılmışlardır. Diğer hizmetler: Depremzede esnafın kalkınması ve ekonomik destek için, esnaftan alış-veriş yapmışlar, nişanlı kızlara çeyiz ve üniversite öğrencilerine kitap yardımında bulunmuşlardır. (shrink)

Habeşistan Prensi Rasselas Bir Hikâye, Dr. Samuel Johnson’ın (1709-1784) eserlerinin en popüler olanlarından biridir. Eserin ilk okuyucuları onu felsefî ve pratik açıdan önemli bir eser olarak görmüş ve bir roman olarak sınıflandırmanın zor olduğunu düşünmüştür. Johnson, eserini yaklaşık 250 yıl önce yazmasına rağmen bugün de okuyucuya hayatın, ölümün, evliliğin, öğrenmenin, eyleme karşı eylemsizliğin anlamını ve diğer birçok konuyu keşfettirmeye çalışmaktadır. Johnson, ahlak teorilerinden hareketle mutluluğu ele almamaktadır. Ahlakî failin kendisinden, insandan ve insanın yaşadığı hayat ve bunun koşullarından hareketle konuyu anlatmaktadır. (...) Mutluluk anlamında temele alınacak olan fail ve onun içinde bulunduğu şartları değerlendirmektedir. Mutluluk, elde edilenden veya elde etmekten çok arama ve başarmada bulunabilir. Habeşistan Prensi, Voltaire’in (1694-1778) iyimserlik sistemini çürütmek için yazdığı Candide adlı esere, planı ve yapısı bakımından benzerlik göstermektedir. Fakat vardıkları sonuç birbirlerinden oldukça farklıdır. İnsanların mutluluğu bulmayı düşündükleri hemen her unsur ele alınıp bunların istenileni veremeyeceğinin belirtildiği Habeşistan Prensi, yöneticilerden hizmetçilere, yaşlılardan gençlere, bilgelerden cahillere varıncaya kadar her kesimden insanı örneklemektedir. Bütün olaylar mutluluk umuduyla başlamış fakat hayal kırıklığıyla sona ermiştir. Sonuçta romanda kurgusal bir yolculuk aracılığıyla ahlakî bir gerçeklik ortaya konulmaya çalışılmıştır. Johnson, Türkiye'de çok fazla tanınmadığı için makalenin giriş kısmında hayatı ve eserlerinin Habeşistan Prensi ile ilgili olan yönlerine kısaca değindik. Çalışmada yöntem olarak nitel araştırmanın imkanlarından yararlanılmış, literatür ve doküman analizi metotları kullanılarak Habeşistan Prensi’nde mutluluk, kötümserlik, iyimserlik konuları incelenmiştir. (shrink)

Hare argues that, though some philosophers have drawn a rigid distinction between ‘good’ and ‘right’ or ‘ought’, these words are logically related. Thus, ‘right’ or ‘ought’ is equally supervenient on non‐evaluative properties but not entailed by any non‐evaluative statements, and have descriptive as well as evaluative meaning—the latter arising from their use for prescription. Like in the case of ‘good’, ‘ought’‐judgements do not, however, express a singular imperative, but teach or decide upon a universal principle how to act in particular (...) circumstances. The difference between hypothetical and categorical imperatives thus lies not in the meaning of ‘ought’ but merely in the sets of principles referred to. (shrink)

We argue that thoughts are structures of concepts, and that concepts should be individuated by their origins, rather than in terms of their semantic or epistemic properties. Many features of cognition turn on the vehicles of content, thoughts, rather than on the nature of the contents they express. Originalism makes concepts available to explain, with no threat of circularity, puzzling cases concerning thought. In this paper, we mention Hesperus/Phosphorus puzzles, the Evans-Perry example of the ship seen through different windows, and (...) Mates cases, and we believe that there are many additional applications. (shrink)

[R. M. Sainsbury] Evans argued that most ordinary proper names were Russellian: to suppose that they have no bearer is to suppose that they have no meaning. The first part of this paper addresses Evans's arguments, and finds them wanting. Evans also claimed that the logical form of some negative existential sentences involves 'really' (e.g. 'Hamlet didn't really exist'). One might be tempted by the view, even if one did not accept its Russellian motivation. However, I suggest that Evans gives (...) no adequate account of 'really', and I point to unclarities in Wiggins's similar, but distinct, attempt to use 'really' in the logical form of true negative existentials. /// [David Wiggins] Evans was not wrong (I maintain) to say that the senses of genuine proper names invoke and require objects. Names in fiction or hypothesis mimic such names. Pace Evans, Sainsbury and free logicians, proper names are scopeless. (Evans's 'Julius' is not a name.) Names create a presumption of existential generalization. In sentences such as 'Vulcan does not really exist', that presumption is bracketed. The sentence specifies by reference to story or report a concept identical with Vulcan and declares it be really uninstantiated. (The sentence, which partakes of play, is a kind of palimpsest.) It is explained why this second level view of 'exists' is to be preferred. (shrink)